آغاز امامت یا آموزش برائت؟!
زمان: سال 11 هجری
مکان: مدینه
خبر شهادت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در تمام شهر پیچیده است. آخرین پیامبر الهی از دنیا رفته است...
ما - از آنجا که جزو شیعیان پر و پا قرص امیرالمومنین (علیه السلام) هستیم- ، ابتدا دوان دوان به سوی ایشان می‌رویم و آغاز امامتشان را تبریک می‌گوییم(!) سپس رو به حضرت صدیقه طاهره میکنیم و به ایشان نیز تبریک می‌گوییم.(؟!)
زمان: سال 40 هجری
مکان: کوفه
سرانجام ابن‌ملجم ملعون آنچه نباید می‌کرد را انجام داد. امام‌المتقین، حضرت علی (علیه السلام) در شب بیست و یکم ماه رمضان مقارن طلوع فجر به شهادت رسیده‌اند.
آسمان و زمین در ماتم نشسته است؛ فرشتگان بی‌قرارند؛ عرش الهی می‌لرزد...
در این میان، ما هم می‌رویم تا آغاز امامت امام حسن (علیه السلام) را به ایشان تبریک بگوییم.(!)
زمان: سال 49 هجری
مکان: مدینه
پس از چهل روز بیماری بر اثر سمّ، امام حسن (علیه السلام) به شهادت رسیده‌اند. طبق وصیّت حضرت، خواستند ایشان را در کنار جدشان دفن کنند اما مخالفان مانع شده و تیرباران کردند.
مردم مدینه هفت روز به ماتم نشستند.
ما هم بنا بر تشخیص وظیفه، در چنین وضعیتی خود را به سرعت به حضرت اباعبدالله (علیه السلام) رسانده و آغاز امامتشان را تبریک می‌گوییم.(!)
زمان: سال 61 هجری
مکان: کربلا
در اطراف دشت کربلا بودیم که خبر به شهادت رسیدن سرور جوانان بهشت به گوشمان رسید. به هر ترتیب بود خود را به آنجا رسانده و به جستجو پرداختیم. عاقبت امام زین‌العابدین (علیه السلام) را یافتیم...
آقا جان آغاز امامتتان را تبریک می‌گوییم.(!)
***
روز نهم ربیع‌الاول در روایات اسلامی بسیار بزرگ دانسته شده است. ائمه معصومین (علیهم السلام) این روز را عید شمرده و برای آن فضائل بسیار نقل کرده‌اند. آن بزرگواران ضمن برگزاری جشن و سرور در این روز، به شیعیان و موالیان خود نیز دستور می‌دادند این روز را عید گرفته و همچون سایر اعیاد خوشحال و شادمان باشند. اگر کسی در این روز انفاق کند، خداوند او را می‌آمرزد. همچنین اطعام برادران دینی، خوشبو کردن آنان، توسعه بر اهل و عیال، پوشیدن لباس نو و شکرگزاری خداوند در این روز مستحب شمرده شده است.
حضرت علی (علیه السلام)، هفتاد و دو نام برای این روز ذکر می‌فرمایند که برخی از این نام‌ها عبارتند از:
روز استراحت مؤمنان، روز زایل شدن اندوه و غم، روز تخفیف گناهان شیعیان، روز بر هم شکستن بنای کفر و عدوان، روز عید بزرگ خدا، روز مستجاب شدن دعا، روز درآوردن لباس سیاه، روز شکسته شدن شوکت مخالفان، روز عفو از گناه شیعیان، روز عید اهل بیت، روز مقبول شدن اعمال شیعیان، روز قهر بر دشمن، روز خراب شدن بنیان ضلالت، روز خنک شدن دل‌های مؤمنان، روز رهایی مؤمنان از شر کافران، روز برطرف شدن بدعت‌ها، روز ترک گناهان کبیره و... .
این روز آنچنان با ارزش قلمداد شده که تعبیر «غدیر ثانی» در مورد آن به کار رفته است.
اما به راستی به چه جهت از چنین روزی با نام غدیر ثانی یاد شده است؟ آیا چون در چنین روزی امامت امام دوازدهم آغاز می‌شود؟
برخی نهم ربیع‌الاول را سالروز تاجگذاری امام زمان (علیه السلام) معرفی کرده‌اند. و این عنوان -به ویژه در چند سال اخیر- در میان مردم رواج بسیار یافته است.
حال، طرح این پرسش منطقی به نظر می‌رسد که:
آیا ارزش روز نهم ربیع‌الاول تنها در تقارن آن، با روز تاجگذاری امام زمان علیه السلام خلاصه می‌شود؟ و دلیل بزرگداشت این روز در روایات ما، همین مطلب است؟
از طرفی، ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که اگر هم بنا به بزرگداشت سالروز تاجگذاری امام عصر علیه السلام بود، می‌بایست، این بزرگداشت در روز هشتم ربیع الاول صورت می‌گرفت نه روز نهم! چرا که امامت ایشان، از روز هشتم این ماه، آغاز شده است.
اما راستش را بخواهید، هر چه در روایات جستجو می‌کنم و در هر صفحه‌ای از تاریخ که خود را قرار می‌دهم، هرگز نمی‌توانم اولین روز امامت هیچ امامی را به او تبریک بگویم. نه تنها من، که هیچ شیعه و محبی چنین نمی‌کند. چگونه در مراسم تدفین پیامبر (صلی الله علیه و آله) حاضر شویم و به امیرالمومنین (علیه السلام) تبریک بگوییم؟! چگونه در کربلا به امام سجاد (علیه السلام) تبریک بگوییم؟! و...
حال، پرسش دوم این طور مطرح می‌شود که پس چگونه چنین روزی عید قرار داده شده است؟
برای من پاسخ این سؤال روشن است. این روز عید قرار داده شده است، زیرا در این روز نفرین حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا (علیها السلام) به اجابت رسیده و به فرموده پیامبر (صلی الله علیه و آله)، خداوند متعال در چنین روزی دشمن خود را به هلاک رسانید.
و بدین جهت اهل‌بیت (علیهم السلام) و انبیاء و اولیاء الهی، همگی در این روز شادمانند.
ما نیز به عنوان محبین آن بزرگواران و به تبعیت از آنان چنین روزی را جشن گرفته و در آن شادمانیم، نه به خاطر سالروز تاجگذاری بلکه به جهت سالروز به هلاکت رسیدن دشمن خدا و اجابت نفرین یگانه دختر خاتم پیامبران.
نکته‌ی بسیار مهم دیگری که حتماً باید مورد توجّه قرار گیرد، این است که شادمانی ما در این روز نباید منجر به ایجاد ناراحتی، رنج و زحمت برای شیعیان پاکستان، افغانستان، عربستان و... شود. چرا که جان مؤمنان بسیار ارزشمند است و باید با تمام توان، از ریختن خون شیعیان و دوستداران اهل‌بیت (علیهم السلام) جلوگیری کرد. این مهم، تدبیر و راهکاری هوشمندانه می‌طلبد که در سایه‌ی آن، هم عید بزرگ نهم ربیع الاول -آنطور که باید- بزرگ داشته شود و هم اعمال ما در این روز، در هیچ نقطه‌ای از دنیا، کوچکترین رنجی برای دوستداران اهل‌بیت (علیهم السلام) ایجاد نکند.
و اما مدعیانی که گمان می‌برند، بزرگداشت روز نهم ربیع الاول در روایات معصومین (علیهم السلام) و همچنین تاریخ تشیع، تنها به خاطر تقارن آن با سالروز آغاز امامت امام زمان (علیه السلام) بوده است، در مقابل دو پرسش مطرح شده با چالشی جدی رو به رو خواهند بود و می‌بایست به صورت روشن به این دو سؤال پاسخ دهند.
